عشق اقیانوس وسیعی است که دو ساحل رابه یکدیگر پیوند میدهد

life whithout love is none sense and goodness without love is impossible

زندگی بدون عشق بی معنی است و خوبی بدون عشق غیر ممکن

love is something silent , but it can be louder than anything when it talks

عشق ساکت است اما اگر حرف بزند از هر صدایی بلند تر خواهد بود

love is when you find yourself spending every wish on him

عشق آن است که همه خواسته ها را برای او آرزو کنی

love is flower that is made to bloom by two gardeners

عشق گلی است که دو باغبان آن را می پرورانند

love is like a flower which blossoms whit trust

عشق گلیis wide ocean that joins two shores است که در زمین اعتماد می روید

love is afraid of losing you

عشق یعنی ترس از دست دادن تو

no matter what the question is love is the answer

پاسخ عشق است سوال هر چه که باشد

when you have nothing left but love than for the first time you become aware that love is enough

وقتی هیچ چیز جز عشق نداشته باشید آن وقت خواهید فهمید که عشق برای همه چیز کافیست

love is the one thing that still stands when all else has fallen

زمانی که همه چیز افتاده است عشق آن چیزی است که بر پا می ماند

love is like the air we breathe it may not always be seen, but it is always felt and used and we will die without it

عشق مثل هوایی است که استشمام می کنیم آن را نمی بینیم اما همیشه احساس و مصرفش می کنیم و بدون ان خواهیم مرد

ياد بگذشته به دل ماند و دريغ

نيست ياري كه مرا ياد كند

ديده ام خيره به ره ماند و نداد

نامه اي تا دل من شاد كند

خود ندانم چه خطائي كردم

كه ز من رشته الفت بگسست

در دلش جائي اگر بود مرا

پس چرا ديده ز ديدارم بست

هر كجا مي نگرم، باز هم اوست

كه بچشمان ترم خيره شده

درد عشقست كه با حسرت و سوز

بر دل پر شررم چيره شده

گفتم از ديده چو دورش سازم

بي گمان زودتر از دل برود

مرگ بايد كه مرا دريابد

ورنه درديست كه مشكل برود

*********************

شعر گفتم كه ز دل بردارم

بار سنگين غم عشقش را

شعر خود جلوه ئي از رويش شد

با كه گويم ستم عشقش را

مادر، اين شانه ز مويم بردار

سرمه را پاك كن از چشمانم

بكن اين پيرهنم را از تن

زندگي نيست بجز زندانم

تا دو چشمش به رخم حيران نيست

به چكار آيدم اين زيبائي

بشكن اين آينه را اي مادر

حاصلم چيست ز خود آرائي

در ببنديد و بگوئيد كه من

جز او از همه كس بگسستم

كس اگر گفت چرا؟ باكم نيست

فاش گوئيد كه عاشق هستم

قاصدي آمد اگر از ره دور

زود پرسيد كه پيغام از كيست

گر از او نيست، بگوئيد آن زن

ديرگاهيست، در اين منزل نيست

حکایت من حکایت کسی است عاشق دریا بود ولی قایق نداشت دلباخته سفربود اما همسفر نداشت حکایت من حکایت کسی است که,,زجر کشید اما ضجه نزد زخم داشت اما ناله ای نکرد و خندید تا کسی غمش را نفهمد...

جام در دست پیش می آید..... یک نفر مست پیش می آید....عاشقی جرم نیست ای مردم.....اتفاق است پیش می آید

عشق یعنی....................کوچک کردن دنیا به اندازه یک نفرو بزرگ کردن یک نفر..........به اندازه دنیا

باید فراموشت کنم.... چندیست تمرین میکنم....من میتوانم،میشود....آرام تلقین میکنم....حالم،نه اصلا خوب نیست....تا بعد بهتر میشود....فکری برای این دل... آرام و غمگین میکنم....من میپذیرم رفته ای....و بر نمیگردی ، همین....خود را برای درک این....صد بار تحسین میکنم....کم کم ز یادم میروی....این روزگار ورسم اوست....این جمله را با تلخی اش.... صد بار تحسین میکنم

همه تفاوت ما این است ..... که تو بیاد نمی آوری ولی من از یاد نمیبرم

توی این برهوت که قلبم از تنهای خسته شده بود چشمه ای جوشید قلبم دوباره زنده شد از هدیه که به من دادی متشکرم

در منی و این همه ز من جدا
با منی ور دیده ات بسوی غیر
بهر من نمانده راه گفتگو
تو نشسته گرم گفتگوی غیر
غرق غم دلم به سینه می تپد
با تو بی قرار و بی تو بی قرار
وای از آن دمی که بی خبر زمن
بر کشی تو رخت خویش از این دیار
سایه تو ام بهر کجا روی
سر نهاده ام به زیر پای تو
چون تو در جهان نجسته ام هنوز
تا که برگزینمش به جای تو
شادی و غم منی به حیرتم
خواهم از تو ، در تو آورم پناه
موج وحشیم که بی خبر ز خویش
گشته ام اسیر جذبه های ماه
گفتی از تو بگسلم ، دریغ و درد
رشته وفا مگر گسستنی است ؟
بگسلم ز خویش و از تو نگسلم
عهد عاشقان مگر شکستنی است ؟
دیدمت شبی بخواب و سرخوشم
وه ، مگر به خوابها ببینمت
غنچه نیستی که مست اشتیاق
خیزم و ز شاخه ها بچینمت
شعله میکشد به ظلمت شبم
آتش کبود دیدگان تو
ره مبند، بلکه ره برم شوق
در سراچه غم نهان تو

من خیلی احساس تنهای میکنم           احساس میکنم قلبم خسته شده

دیگه دوست نداره به تپیدن ادامه بده میخواد استراحت کنه اخه خسته شده

گفتم خدایا من باهات حرف دارم  حرفامو گوش میدی منو میبینی وقت داری

خدا جواب داد من کنارت نشستم بگو حرفاتو گوش میدم من همیشه پیش

تو هستم گفتم خدایا قلبم خسته شده از پس شکستنش دیگه نمی خواد بتپه

گفتم خدا یا من خیلی تنها هستم چرا به من  همدم خوبی ندادی لیا قتشو نداشتم؟

چرا من انقدر زود از این دنیای تو سیر شدم خسته شدم چرا؟؟؟؟

مگه نگفتی که این دنیا دنیای عمل عکس العمل پس کی من عکس العمل کارامو می بینم؟

گفتم خدایا از پس توی این دنیای تو اشک  ریختم خسته شدم انقدر چنگ زدم تا امید تازه ای

پیدا کنم خسته شدم انقدر با خودم کلنجار رفتم تا از راه درستی که تو گفتی بیرون نرم خسته شدم

گفتم خدایا تنهای فقط لایق تو هستش من انسانم دیگه صبرم تموم شده  خسته شدم

خدایا ازت میخوام منو با خودت ببری تا به آرامش برسم  اونجا به شادی برسم از تنهای

نجات پیدا کنم

خدا گفت صبر کن صبر کن

من  گفتم باشه بازم صبر می کنم.

میان تاریکی

صدايي در شب نيمه شب در دل دهليز خموش ضربه پايي افكند طنين دل من چون دل گلهاي بهار پر شدم از شبنم لرزان يقين گفتم اين اوست كه باز آمده جستم از جا و در آيينه گيج بر خود افكندم با شوق نگاه آه لرزيد لبانم از عشق تار شد چهره آيينه ز آه شايد او وهمي را مي نگريست گيسويم در هم و لبهايم خشك شانه ام عريان در جامه خواب ليك در ظلمت دهليز خموش رهگذر هر دم مي كرد شتاب نفسم نا گه در سينه گرفت گويي از پنجره ها روح نسيم ديد اندوه من تنها را ريخت بر گيسوي آشفته من عطر سوزان اقاقي ها را تند و بيتاب دويدم سوي در ضربه پاها در سينه من چون طنين ني در سينه دشت ليك در ظلمت دهليز خموش ضربه پاها لغزيد و گذشت باد آواز حزيني سر كرد

 

در شب هجر که از روز قیامت بتر است		مردم دیده‌ی من غرقه بخون جگر است
به طراوت رخ تو رشک گل سیراب است		به تبسم دهنت غیرت تنگ شکر است
ای صبا گر گذری برسرآن کو برسان		خبر ما بر آنکس که ز ما بی‌خبر است
مردمان منکر عشقند و منم کشته‌ی او		شیوه‌ی ما دگر و شیوه‌ی مردم دگر است

 

از دوست داشتن

امشب از آسمان ديده تو

روي شعرم ستاره مي بارد

در سكوت سپيد كاغذها

پنجه هايم جرقه مي كارد

شعر ديوانه تب آلودم

شرمگين از شيار خواهش ها

پيكرش را دوباره مي سوزد

عطش جاودان آتش ها

آري، آغاز دوست داشتن است

گر چه پايان راه ناپيداست

من به پايان دگر نينديشم

كه همين دوست داشتن زيباست

از سياهي چرا حذر كردن

شب پر از قطره هاي الماس است

آنچه از شب بجاي مي ماند

عطر سكر آور گل ياس است

آه، بگذار گم شوم در تو

كس نيابد ز من نشانه من

روح سوزان آه مرطوبت

بوزد بر تن ترانه من

آه، بگذار زين دريچه باز

خفته در پرنيان رؤياها

با پر روشني سفر گيرم

بگذرم از حصار دنياها

داني از زندگي چه مي خواهم

من تو باشم، تو، پاي تا سر تو

زندگي گر هزارباره بود

بار ديگر تو، بار ديگر تو

آنچه در من نهفته دريائيست

كي توان نهفتنم باشد

با تو زين سهمگين توفاني

كاش ياراي گفتنم باشد

بسكه لبريزم از تو، مي خواهم

بدوم در ميان صحراها

سر بكوبم به سنگ كوهستان

تن بكوبم به موج درياها

بسكه لبريزم از تو، مي خواهم

چون غباري ز خود فرو ريزم

زير پاي تو سر نهم آرام

به سبك سايه تو آويزم

آري، آغاز دوست داشتن است

گر چه پايان راه ناپيداست

من به پايان دگر نينديشم

كه همين دوست داشتن زيباست

روز را در آئینه گریه میکردم

بهار پنجره ام را

به وهم سبز درختان سپرده بود

تنم به پیلهء تنهائیم نمیگنجید

و بوی تاج کاغذیم

فضای آن قلمرو بی آفتاب را

آلوده کرده بود

نمیتوانستم ، دیگر نمیتوانستم

صدای کوچه ، صدای پرنده ها

صدای گمشدن توپهای ماهوتی

و هایهوی گریزان کودکان

و رقص بادکنک ها

که چون حبابهای کف صابون

در انتهای ساقه ای از نخ صعود میکردند

و باد ، باد که گوئی

در عمق گودترین لحظه های تیرهء همخوابگی نفس میزد

حصار قلعهء خاموش اعتماد مرا

فشار میدادند

و از شکافهای کهنه ، دلم را بنام میخواندند

تمام روز نگاه من

به چشمهای زندگیم خیره گشته بود

به آن دو چشم مضطرب ترسان

که از نگاه ثابت من میگریختند

و چون دروغگویان

به انزوای بی خطر پناه میآورند

من انسانم یا جنسیت؟این همیشه ذهن منو به خودش مشغول میکنه که وقتی با آدمای دیگه برخورد دارم اول انسان بودنه منو می بینن یا جنسیت من*آیا امکان داره روزی برسه که ما یاد بگیریم که ما قبل از این که زن یا مرد باشیم انسانیم  اونوقت می تونیم با هم برخوردهای بهتر ی داشته باشیم وبهتر می تونیم همدیگرو بشناسیم بهتر انتخاب کنیم واز بودن در کنار هم کمال استفاد رو ببریم و خوشحال باشیم حتی اگر این ارتباط به عشق برسه اون عشق واقعیه وبرای همیشه میمونه و براش پایانی وجود نداره ولی متاسفانه اون چیزی که الان بیشتر بین ما وجود داره این که جنسیت برای ما حرف اولو میزنه و ما متاسفانه به همدیگه نگاه جنسی داریم که این وجهه اشتراک ما با حیوانات و نشانه از انسان بودن نیست

امشب در سر شوری دارم...... امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم .......رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب يک سر شوق وشورم...... از ايـن عــالــم گــويــی دورم


از شـادی پـر گـيرم کـه رسـم بـه فلک

سرود هستی خوانم در بر حور و ملک

در آسمان ها غوغا فکنم

سبو بريزم ساغر شکنم

امشب يک سر شوق وشورم

از ايـن عــالــم گــويــی دورم

با ماه و پـرويـن سخنی گويم

وز روی مه خـود اثـری جويـم

جان يابم زين شبها

می کاهم از غمها

مـاه و زهـره را بــه طـرب آرم

از خود بي خبرم ز شعف دارم

نغمه ای بر لب ها

نغمه ای بر لب ها

امشب يک سر شوق وشورم

از ايـن عــالــم گــويــی دورم


امشب در سر شوری دارم...... امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم....... رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب يک سر شوق وشورم....... از ايـن عــالــم گــويــی دورم